KURAN-I KERİM'DE BULUNAN BAZI TECVİD İŞARETLERİ

مد : Hangi harfin altında bulunuyorsa o harf bir elif miktarı uzatılır: مُسْتَهْزِؤُ۫نَ (Bakara 14)

قصر : Hangi harfin altında bulunuyorsa, o harf uzatılmadan okunur: اُو۬لٰٓئِكَ (Bakara 5)

ص : Vasl hemzeleri (okunmadan geçilen hemzeler) üzerine konur.: فِي الْاَرْضِۙ (Bakara 11)

قطع : Katı hemzeleri (muhakkak okunması gereken hemzeler) altına konur.: اَ تَّخِذُ (Enam14)   

نِ : Sonu tenvinli kelimelerden bir sonraki kelimeye geçişi sağlar (Bu durumda tenvin tek harekeye düşer ve vasıl nun’u esreli olarak okunur). سَوَٓاءًۨ الْعَاكِفُ (Hac 25)

س : Kuran’da ص harfiyle yazıldığı halde س gibi ince okunması gereken yerlerde kullanılır. Sad harfinin altına yazıldığı yerlerde “ sad ” harfi,“ sin ” gibi okunur: وَاللّٰهُ يَقْبِضُ وَيَبْصُۣطُۖ (Bakara 245)

اماله (İmâle) : Yalnızca Hud 41  مَجْرٰۭۙيهَا  kelimesindeki ra’nın altında bulunur. Burada ra harfi, üstünden esreye doğru meyillendirilerek okunur.

ادغام (İdgam) : Altına yazıldığı kelime, yazıldığı gibi değil de, idgam ile okunur. Yalnızca Hud 42 vardır: اِرْكَمَّعَنَا ← اِرْكَ بْ م َعَنَا

تسهيل (Teshîl) : Kolaylaştırmak demektir. Birbirini takip eden iki hemzenin altına yazılır. Bu iki hemzeden birincisi yerinden, ikincisi ise, he sesi karıştırılmadan, hemze tam yerine verilmeden, hemze ile elif arasında yumuşak olarak (hafifce hemzeden medde kayar gibi) okunur. Asım kıraatına göre sadece Fussilet 44,’de teshîl vardır ve Kuran’da bu kelimenin altında “ teshîl ” yazılıdır: ءَأَ عْجَمِيٌّ. Burada ne “ê” diyeceğiz, ne de “ee”, ikisinin arasında yumuşak bir sesle okuyacağız.

اشمام (İşmâm) : Sükûndan sonra kelimenin sonunda bulunan ötre harekesine işaret etmek için dudakların ileriye doğru toplamasına işmam denir. İşmam sadece ötrede ve aslı ötre olanda olur. Hükmü: Asım kıraatına göre Yusuf 11, 7 dışında, vacip değildir ve esas olarak sağırlar için yapılır: 

لَا تَأْمَنَّا  (Yusuf 11). Bu kelimenin aslı: لَا تَأْمَنُنَا . Kuran’da bu kelimenin altında “ işmâm ” yazar. Burada işmam yapmak herkes için gerekir (aslında “ bize güvenmiyorsun ” anlamında olan bu ifadenin, idğamlı/gunelli oluyuştan dolayı “ bize güvenme ” şeklinde anlaşılmaması için).

نَسْتَعِينُ  (Fâtiha 1/5). Buradaki zorunlu değildir.

تفخيم : Altına yazıldığı harfin kalın okunması gerektiğini gösterir. Özellikle yanılınılabilecek yerlerde kullanılır. 

Enbiya 28,’deki “ irtedâ ” kelimesindeki “ ra ” nın altında vardır: لِمَنِ ا ر ْتَضَى